Popadanie od skrajności w skrajność w dążeniu do celu może być przyczyną bardzo wielu nieprzyjemności. Jeśli chodzi o walkę z kilogramami, odchudzanie i diety – na tym polu najłatwiej zabłądzić. Począwszy od destrukcyjnych i restrykcyjnych diet, podejrzanych spalaczy tłuszczu, codziennych wizyt na siłowni po manię na punkcie swojego wyglądu i wagi – to już prosta droga do zaburzeń odżywiania jakimi są m.in. anoreksja.
Anoreksja
Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) to poważna choroba, charakteryzująca się umyślną utratą masy ciała. Leczenie anoreksji wymaga pomocy psychiatry, gdyż w rzeczywistości jest to choroba psychiczna, która prowadzi do zaburzenia postrzegania samego siebie. Najbardziej charakterystycznym objawem anoreksji jest uporczywe dążenie do zmniejszenia masy ciała. Osoby chore nie zaprzestają się odchudzać nawet wtedy, kiedy ich organizm jest wyniszczony. Największa zapadalność na anoreksję przypada wśród dziewcząt pomiędzy 13. a 25. rokiem życia.
Najczęściej anoreksja zaczyna się od odchudzania, które często jest sprowokowane niewinną uwagą na temat zmiany sylwetki. Osoba cierpiąca na jadłowstręt psychiczny odchudza się dalej, mimo osiągnięcia zaplanowanej wagi. Żadna waga nie jest dostatecznie niska, ponieważ chorzy nie akceptują swojego wyglądu.
Dieta anorektyczek staje się coraz bardziej restrykcyjna. Często pozostają w niej jedynie warzywa, owoce. Każdy posiłek jest skrupulatnie odmierzony, a zawartość kaloryczna uprzednio sprawdzona. Aby zwiększyć efektywność diety, osoba chora dodatkowo stosuje intensywne ćwiczenia fizyczne. Z czasem ma coraz mniej sił, ale nadal żyje w przeświadczeniu, że jest zdrowa i silna. Często choroba daje osobom poczucie władzy, często po raz pierwszy w życiu.
Przyczyny anoreksji: depresja, obsesje, lęk, niska samoocena, tendencja do pomniejszania własnych osiągnięć, zaburzony obraz własnego ciała, zaburzenia osobowości, trauma psychologiczna lub fizyczna, perfekcjonizm, poczucie odpowiedzialności, wysokie ambicje i potrzeba sukcesu, relacje rodzinne utrudniające osiągnięcie autonomii w okresie dojrzewania (nadopiekuńczość, problemy z komunikacją między członkami rodziny), przecenianie oczekiwań społecznych, kulturowa presja wywierana na kobiety dotycząca odchudzania i stosowania diety, piętnowanie otyłości, ideał szczupłej sylwetki symbolem sukcesu, niezadowolenie i silna koncentracja na własnym wyglądzie.
Jadłowstręt psychiczny to poważna choroba charakteryzująca się wysoką śmiertelnością. Przy niebezpiecznie niskiej wadze dochodzi do znaczącego osłabienia organizmu. Niedobór witamin i składników odżywczych zaburza prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Anorektyczki często odczuwają przewlekłe zmęczenie, zaburzenia koncentracji. W wyniku zaniku tkanki tłuszczowej oraz znacznego obniżenia poziomu metabolizmu następuje zachwianie procesów termoregulacji, chorzy odczuwają zimno. W znacznym wyniszczeniu organizmu dochodzi do zaburzeń hormonalnych – brak miesiączki, ulega zmniejszeniu wielkość jajników oraz macicy, co stanowi główną przyczynę bezpłodności. Do objawów ze strony układu pokarmowego można zaliczyć: bóle brzucha, wymioty, wzdęcia, zaparcia, zapalenie błony śluzowej żołądka. W wyniku niedożywienia układ krążenia nie funkcjonuje prawidłowo. W przebiegu anoreksji występują zaburzenia rytmu serca, krążenia krwi, omdlenia, a także zanik mięśnia sercowego. Na skórze pojawia się meszek (lanugo), a w kącikach ust zajady, włosy wypadają, paznokcie stają się kruche i łamliwe.
Post your comments